تست های توان
آزمون های استاندارد توان خود شامل دو نوع آزمون توان هوازی و توان بی هوازی است که بسته به شرایط و موقعیت استفاده از آنها هر کدام شرایط و موقعیت ویژه ای را می طلبد. در حالت کلی توان دربرگیرنده زمان و قدرت یا شدت است. یعنی ترکیب حداکثر نیرو و قدرت و حداقل زمان است مانند تمرینات کشتی گیران و پاورلفتینگ کارها یا ورزشکاران وزنه بردار که تمرینات توانی در این رشته ها ویژگی اصلی تمرین بوده و روایی بالایی دارند.
در واقع، توانایی برای اعمال نیروی زودتر در یک حرکت و در سرتاسر یک دامنه حرکتی بزرگتر در بیشترین حرکات ورزشی از اهمیت زیادی برخوردار است. این حرکات که در بیشترین ورزش‌ها به کار برده می‌شود عبارتند از تمرینات پلایومتریک یا پرشی و جهشی، دوی سرعت،تغییر جهت، پرتاب کردن و ضربه زدن با پا و حرکات برخوردی است.
همان طور که در مبحث فاکتورهای آمادگی جسمانی در همین سایت نیز بحث شده است، فاکتور توان جزء فاکتورهای مرتبط با اجرا و حرکت بوده و طبیعی است که این فاکتور با تمرین و اجراهای مستمر زیر نظر مربی متخصص توانایی پیشرفت دارد و این بستگی دارد که تمرینات ورزشکار بیشتر در کدام جنبه از تمرین توان هوازی یا بی هوازی باشد. توان معیاری برای نشان دادن قابلیت و توانایی ورزشکاران در ورزش های قهرمانی است.
گفتیم که توان در واقع از ترکیب قدرت و سرعت بوجود می آید و نیرویی است که خیلی سریع تولید می شود. در اصل توان را آمادگی عضله یا گروهی از عضلات برای وارد کردن حداکثر نیرو و فشار بر یک مانع ثابت یا متحرک با حداکثر شدت و نیرو و در کمترین زمان ممکن تعریف کرده اند که بتواند مانع را به حدکثر ارتفاع یا فاصله هدایت کند. لذا به توان قدرت انفجاری عضله نیز میگویند.
در حالت فرمول ریاضی: توان کار انجام شده است تقسیم بر واحد زمان
مثل: بلند کردن وزنه توسط وزنه‌بردار، پرتاب نیزه، پرتاب وزنه، تمرینات کشتی‌گیران، سدکردن توپ مهاجم فوتبال از سوی مدافع، حرکت انفجاری شناگر از سکوی آغاز در شروع مسابقه. به همین دلیل با افزایش قدرت یا سرعت یا هردوی آن ها توان نیز افزایش می یابد.
برای بهره گیری از مباحث آزمون های استاندارد سرعت و قدرت مطالب مرتبط در همین سایت با منابع موثق موجود است و می توانید از این مطالب نهایت بهره را بگیرید تا هم قدرت، هم سرعت و نهایتا هم توان عضلانی خود را افزایش دهید. اما در این مطلب نیاز است که برای شفافیت بیشتر مطلب توان عضلانی، هم توان بی هوازی و هم توان هوازی را توضیح دهیم و آزمون های استاندارد هر کدام را جداگانه به بحث و بررسی بپردازیم.
نکات مهم در توان
- دوهای زیر 60 متر معیار مناسبی برای ارزشیابی توان کل بدن هستند.
- آزمون پرش سارجنت که در مبحث بعدی بحث شده است، بهترین معیار برای اندازه گیری توان عضلات پا است. زیرا عوامل قد، سن و وزن نقش چندانی ندارند.
- آزمون های پرش همبستگی زیادی با توان ندارند مگر اینکه نسبت به وزن و قد افراد سنجیده شوند.
- توانایی پریدن به تفاوت های فردی در قدرت پا و ترکیب بدن بستگی دارد. وزن بدن با توانایی پریدن همبستگی منفی دارد.
لذا در زیر دسته همین بحث به معرفی توان هوازی و توان بی هوازی، ویژگی های اختصاصی آنها و نیز آزمون های استاندارد هر کدام به تفکیک خواهیم پرداخت.
تهیه و تنظیم
Drsportyar.com
منابع
آزمون ها و ارزیابی های ورزشی NCSA تدمیلر ترجمه دکتر عباسعلی گائینی و همکاران
استانداردهای سلامت و آمادگی جسمانی، دکتر هافمن ترجمه رحمان سوری و حبیب هنری
سنجش و اندازه گیری در علوم ورزشی محمود شیخ
سنجش و اندازه گیری در علوم ورزشی تیمور درزابی، مهدی نبوی نیک و حسین نبوی نیک
اندازه گیری برای ارزشیابی در علوم ورزشی تد ای و همکاران ترجمه دکتر حسین سپلسی و پریوش نوربخش
دیدگاهتان را بنویسید