آزمونهای استقامت عضلانی
استقامت عضلانی عبارتست از آمادگی عضلانی برای تکرار یک حرکت معین و مشابه و یا وارد کردن یک نیرو و فشار و یا نگهداری یک انقباض برای مدت طولانی با اتقباض ایزومتریک. مانند شمارش دراز و نشست، شنا، راه رفتن و دویدن و بارفیکس. این آزمون ها نوعاً در کودکان، پلیس، افراد نظامی و پرسنل آتش نشانی کاربرد ویژ دارد.
استقامت عضلانی از مهمترین فاکتورهای آمادگی جسمانی بوده و ثابت شده است که کسب استقامت عضلانی در دوران جوانی و میانسالی با کارای جسمانی در سالمندی و پیری ارتباط مستقیم دارد و بخش عمده ای از تمرینات توانبخشی پس از آسیب دیدگی را تشکیل می دهد. در استقامت از سیستم انرژی هوازی استفاده می شود و محدودیت در این نوع تمرینات به نوع تار عضلانی بستگی دارد. در واقع تار کندانقباض یا ST استقامتی و تار تندانقباض یا FT قدرتی هستند.
استقامت عضلانی خود شامل سه نوع است:
1- بار سنگین و مدت کوتاه مانند دوی سرعت، کشش بارفیکس و دراز و نشست با بار اضافه
2- بار سبک و مدت طولانی: دوی استقامت و کار با وزنه های سبک
3- بار و مدت متوسط: دوی نیمه استقامت، حداکثر کشش از بارفیکس، دیپ پارالل و دراز و نشست
استقامت عضلانی هم مانند قدرت یا نسبی است یا مطلق، در استقامت عضلانی نسبی میزان وزنه به نسبت وزن شخص محاسبه می شود درحالیکه در استقامت عضلانی مطلق، یک وزنه مشخص برای تمامی افراد بطور یکسان مورد استفاده واقع میشود. استقامت عضلانی پیوستاری از صفر تا حداکثر نیروی تولیدی است.
نکات مهم در استقامت عضلانی
- کرامر و همکارانش (2002) توصیه کرده اند که 10 تا 25 تکرار و بیشتر برای اجرای یک فعالیت ورزشی لازم است تا بر استقامت عضلانی تاکید شود.
- آزمون های استقامت عضلانی را نباید بجای یکدیگر استفاده کرد زیرا همبستگی کمی بین آزمونها وجود دارد حتی زمانیکه بنظر میرسد عضلات فعال یکسانند. یعنی اصل ویژگی و روایی آزمون حتما باید رعایت شود.
- آزمون های استقامت عضلانی باید بعد از آزمونهای چابکی، توان، قدرت و سرعت اجرا شود و گرم کردن نه تا مرز خستگی قبل از آزمون اصلی لازم است.
- آزمون های میدانی استقامت عضلانی بعلت آسانی، امکان مشارکت زیاد و روایی بالا، برای عامه مردم مناسب بنظر میرسد. اغلب آزمونهای استقامت عضلانی از وزن بدن بعنوان اصلی ترین منبع مقاومت استفاده میکند.
- بعضی آزمونهای اصلاح شده استقامت عضلانی به افراد توانایی ارزیابی را بدون در نظر گرفتن وزن بدن را در نظر میگیرد. این آزمونهای اصلاحی بدلیل این پدید آمدند که خیلی از دختران و دانش آموزان با آمادگی پایین حتی یک تکرار در بعضی از انواع آزمونهای استقامت عضلانی مانند بارفیکس و شنای سوئدی را نمیتوانند انجام دهند.
- استقامت عضلانی ارتباط نزدیکی با قدرت و استقامت قلبی عروقی دارد و جزیی از استقامت قلبی عروقی است و به دلیل این همبستگی گاهاً با آزمونهای سیستم قلبی عروقی اشتباه در نظر گرفته میشود.
- بین وزن بدن و چربی بدن با استقامت عضلانی همبستگی منفی وجود دارد.
آزمونهای استقامت عضلانی
مهمترین استقامت عضلانی پویا عبارتند از: بورپی یا نشست و برخاست با پرتاب پاها به عقب و برگشت به حالت ایستاده در چهار حرکت مخصوص خانم ها و آقایان بالای 10سال، دراز و نشست و پرس سینه مخصوص خانم ها و آقایان بالای 15 سال، شنای سوئدی مخصوص خانم ها و آقایان بالای 15 سال، دوی استقامت 250 متر
مهمترین استقامت عضلانی ایستا عبارتند از کشش بارفیکس به مدت نامحدود مخصوص آقایان بالای 10 سال، فشار به نیروسنج دینامومتر خانم ها و آقایان بالی 15 سال، پلانک جلو و بغل
جدول های استاندارد آزمون های اصلی استقامت عضلانی
تهیه و تنظیم
Drsportyar.com
منابع
آزمون ها و ارزیابی های ورزشی NCSA تدمیلر ترجمه دکتر عباسعلی گائینی و همکاران
استانداردهای سلامت و آمادگی جسمانی، دکتر هافمن ترجمه رحمان سوری و حبیب هنری
سنجش و اندازه گیری در علوم ورزشی محمود شیخ
سنجش و اندازه گیری در علوم ورزشی تیمور درزابی، مهدی نبوی نیک و حسین نبوی نیک
اندازه گیری برای ارزشیابی در علوم ورزشی تد ای و همکاران ترجمه دکتر حسین سپلسی و پریوش نوربخش
دیدگاهتان را بنویسید